Asset Publisher
Historia
Nadleśnictwo Białogard utworzone zostało w 1946 roku. Lasy Nadleśnictwa położone są w części północno-wschodniej obecnego województwa zachodniopomorskiego. Charakteryzują się one lesistością ca. 38% i podzielone są administracyjnie na 14 leśnictw, o przeciętnej powierzchni 1600 hektarów.
Swoim zasięgiem administracyjnym Nadleśnictwo obejmuje tereny 6 gmin. W centralnej części Nadleśnictwa zlokalizowane jest miasto Białogard, które należy do najstarszych grodów pomorskich (już na przełomie X i XI wieku było ono bogatym ośrodkiem wczesno-miejskim). W drugiej połowie XII wieku Białogard otrzymał status siedziby kasztelanii a prawa miejskie 2 sierpnia 1299 roku. Badania archeologiczne potwierdzają istnienie osad ludzkich już w VIII wieku w okolicach Jeziora Rybackiego, Buczka, Kamasowa, Zasp Małych, Pomianowa, Nasutowa, Rościna i Żeleźna.
Ostateczny wpływ na współczesną rzeźbę terenu Nadleśnictwa wywarło ostatnie, najmłodsze zlodowacenie bałtyckie, a obszar stanowi opadająca ku Bałtykowi powierzchnia wysoczyzn morenowych.
Nadleśnictwo leży na terenie dwóch regionów klimatycznych: środkowonadmorskiego (część północna, dolny odcinek dorzecza Parsęty) oraz środkowopomorskiego (środkowy i górny fragment dorzecza). Zimy są łagodne, lata ciepłe, wiosna długa, chłodna i dość sucha. Silniejsze wiatry wieją głównie jesienią i zimą a pokrywa śnieżna z reguły jest niewielka.
