Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko  nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania. O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć, określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni  w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 55 proc. przyrostu).

    Z gospodarką leśną nierozerwalnie związane jest również pozyskanie i sprzedaż drewna. Odbywa się ono w sposób racjonalny w drzewostanach, które osiągnęły swój wiek rębności, jak również w drzewostanach młodszych klas wieku podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych. Przeciętna zasobność drzewostanu na 1 ha powierzchni Nadleśnictwa wynosi około 233 m3 drewna. Zasoby drzewne Nadleśnictwa pozwalają na pozyskiwanie rocznie około 99 tys. m3 drewna. Przeważa pozyskanie gatunków iglastych (głównie sosny) z liściastych: brzozy, dębu i olszy. Wielkości pozyskania wynikają z udziału poszczególnych gatunków w drzewostanach. Sortymentowo przeważa udział sortymentów średniowymiarowych nad wielkowymiarowymi. Ma to bezpośredni związek z faktem, że przeważają drzewostany średnich klas wieku. W Nadleśnictwie pozyskuje się również sortymenty cenne. Pozyskanie drewna prowadzą głównie prywatne Zakłady Usług Leśnych.